To my (2000)reż. W. Szarek Młodość, świeżość, imprezy, szaleństwo. Miłość, seks, wolność, muzyka. Matura. Matura. Matura. Oto luźny ciąg skojarzeń, związanych z produkcją To my. Grupa młodych ludzi kradnie maturalne testy – każdym z nich kierują inne pobudki – raz jest to miłość, innym razem strach, a jeszcze innym chęć udowodnienia całemu światu, że jest się kimś więcej, niż tylko miernym uczniem. Rzeczywistość młodych…
Notre-Dame de Paris (1999)reż. G. Amado W życiu widziałam (i na żywo i na ekranie) wiele musicali, ale żaden nie zrobił na mnie tak wielkiego wrażenia, jak Notre-Dame de Paris. Przedstawienie tej pięknej historii w tak wyjątkowej scenografii, z tak genialną muzyką i tak zdolnymi artystami po prostu chwyta za serce. To prawdziwa uczta dla ducha! Uczta, której nikt nie powinien sobie odmawiać! W tym oszałamiającym widowisku zachwyca wszystko:– perfekcyjna choreografia i taniec przepełniony pasją, ekspresją i mocą;– klimatyczna, monumentalna scenografia…
Ja cię kocham, a ty z nim (Dan in Real Life) (2007)reż. P. Hedges Wiele faktów przemawiało za tym, iż powinnam omijać tę produkcję szerokim łukiem:– beznadziejny polski tytuł (tani chwyt, nic więcej);– smętna Binoche w jednej z głównych ról (i nic mnie nie obchodzi, że to aktorka związana z moim miastem – nie lubię jej na ekranie i już);– Steve Carell, który nigdy specjalnie mnie nie bawił;– kilka fragmentów, jakie widziałam podczas pracy w kinie, świadczących…
Czarny łabędź (Black Swan) (2010)reż. D. Aronofsky Darren Aronofsky ma w swoim dorobku kilka naprawdę dobrych i wartych uwagi produkcji, ale Czarnym łabędziem – w mojej opinii – wzniósł się na wyżyny i przeszedł samego siebie. Stworzył dzieło niemalże perfekcyjne pod każdym względem – idealnie dobranej obsady, genialnej oprawy muzycznej i rewelacyjnej scenografii. Już dawno żaden film nie wywołał w mej głowie takiej gonitwy myśli i takiej dozy…
Enen (2009)reż. F. Falk Lubię polskie kino. Co prawda znaczną część najnowszych produkcji uważam za jałową i mierną, ale i perełki można tu znaleźć, co niezwykle mnie cieszy. Do jednej z lepszych produkcji zaliczam film Enen, który znany był mi dotąd wyłącznie fragmentarycznie, a który dane było mi obejrzeć dzisiejszego wieczora. Enen to historia młodego psychiatry i jego podopiecznego – człowieka o nieznanej tożsamości i przeszłości. Człowieka, o którym można powiedzieć tylko tyle, że „od jakiegoś czasu” przebywa…
Nieoczekiwana szansa / Life Unexpected Dawno żaden serial nie zaskoczył mnie tak bardzo, jak Life Unexpected – pełna ciepła opowieść o szesnastoletniej Lux, która odnajduje swych biologicznych rodziców i zostaje oddana pod ich opiekę. Tatuś-lekkoduch (Baze) i matka-imprezowiczka (Cate) muszą zapomnieć o dawnych krzywdach i zacząć współpracować dla dobra dziewczyny, która przez szesnaście lat tułała się po szpitalach i domach zastępczych. Sytuacja jest o tyle trudna, że nagle on zakochuje się…
Niania (2005)reż. K. Jones Niania McPhee i wielkie bum (2010)reż. S. White Bardzo lubię dorosłych, którzy nie obawiają się filmów skierowanych do młodego widza. Uważam, że zawsze dobrze jest mieć w sobie coś z dziecka i umieć spojrzeć na świat tak, jak patrzyło się lata wcześniej. Przesadna powaga nie jest wskazana, a góra śmiechu przy dobrym kinie familijnym jest wręcz obowiązkowa. Nie twierdzę, że łatwo było przekonać mnie…
Bracia (2009)reż. J. Sheridan Natalie Portman, Tobey Maguire, Jake Gyllenhaal, Carey Mulligan – oto szereg nazwisk, które przyciągnęły mnie do tego filmu. Oprócz tego – interesujący opis fabuły i znakomity trailer. Tylko tyle wystarczyło, bym z wielkim zapałem podeszła do obejrzenia Braci. I nie ma się co dziwić, gdyż jest to jeden z najlepszych filmów, jakie było mi dane w tym roku oglądać. Sam zawsze był chlubą ojca – w szkolnych…
Wszystko, co kocham (2009)reż. J. Borcuch Choroba wpływa na mnie na tyle demotywująco, że brak mi sił na sięganie po książki. Z tego też powodu czeka mnie nadrabianie zaległości filmowych. Wszystko, co kocham chciałam obejrzeć już dawno, ale nie było ku temu dogodnej okazji, nawet kiedy miewałam jeszcze darmowe kino i dużo wolnego czasu. Liczne pochwały ze strony krytyków, nominacje do wielu nagród, interesująca obsada i ciekawy opis obrazu sprawiły, że film…
Och, życie (2010)reż. G. Berlanti Komedie oglądam rzadko – nie przepadam za gatunkiem, który kojarzy mi się z wymuszonym śmiechem, robieniem z siebie głupków na ekranie (w tej roli: aktorzy) i niewielką wartością jako-taką. W ramach Mikołajek chcieliśmy jednak z narzeczonym obejrzeć coś przyjemnego i mało wymagającego, a wybór padł na Och, życie – film, który niedawno zagościł na ekranach polskich kin. Zaczęło się od podróży sentymentalnej, gdyż już sama wizyta w kinie wywołuje we mnie…