Carnivia. Bluźnierstwo, Jonathan Holt

Po ostatnim maratonie z lekką prozą obyczajowo-romansową, nabrałam ogromnej ochoty na rasowy kryminał, który zapewniłby mi porządną dawkę emocji, której w ostatnim czasie tak bardzo mi brakowało. Przypadkowo znalazłam na półce powieść Jonathana Holta, o której całkiem zapomniałam, a która już dawno temu powinna była zostać przeze mnie przeczytana. W ten sposób zagwarantowałam sobie kilka godzin pełnych zagadek, emocji i mocnych wrażeń.

No, może z tymi mocnymi wrażeniami trochę przesadziłam…

Skusiła mnie Wenecja. Bo miałam okazję przechadzać się jej wąskimi uliczkami i oddychać tym specyficznym powietrzem. Poza tym jej motyw w literaturze fascynuje mnie od dawna. W jeszcze większym stopniu niż Londyn i Barcelona. A to naprawdę wiele znaczy…

Otworzyłam pierwszą stronę powieści i przepadłam. Nie chciałam jeść, nie chciałam kłaść się spać. Nie miałam zamiaru zaprzątać swojego umysłu czymkolwiek innym. Przepadłam w świecie Carnivii, przepadłam w mrocznych zaułkach Wenecji. Zafascynowana śledziłam poczynania bohaterów, z przerażeniem odkrywając coraz bardziej prawdziwe i nieprawdopodobne zarazem fakty ze świata rzeczywistego, które z niesamowitą dosadnością przedstawił w swej nie-tak-całkiem-fikcyjnej opowieści Jonathan Holt.

To wszystko jest mocne i szokujące – łamanie praw człowieka, wojna w Bośni, konflikty polityczne, matactwa na najwyższych szczeblach władzy, udział Kościoła w zbrodniach. Ale to wszystko, to zaledwie tło całej historii i pretekst do przedstawienia działań dwóch kobiet – włoskiej carabinieri i amerykańskiej podporucznik. Ich drogi stykają się w Wenecji, gdzie tajemnicze mordy, handel kobietami i zagadka dawnych zbrodni wojennych splatają się w spójną, szokującą całość. Do tego dołącza jeszcze owiany tajemnicami portal carnivia.com, będący wiernym odzwierciedleniem weneckiej rzeczywistości i miejscem spotkań wywrotowców, poszukiwaczy wrażeń i wszystkich tych, którym anonimowość niezbędna jest do zachowania życia…

Nie nazwę Bluźnierstwa thrillerem. Z tego samego powodu, z którego we wstępie zaznaczyłam, że „mocne wrażenia” to określenie do tej książki właściwie niepasujące. Bo podczas lektury, owszem, odczuwałam różne emocje i nieraz trwałam w osłupieniu, ale charakter powieści Holta bardziej przypomina mi typową przygodówkę, aniżeli thriller. Nie zaznałam uczucia strachu, ani przez chwilę nie bałam się o bohaterów, w żadnym momencie śledztwo nie wywołało u mnie dreszczy, tak pożądanych w tym gatunku. Dlatego definiować będę Bluźnierstwo jako powieść kryminalną z wątkami przygodowymi. Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone.

Autor zadbał o to, aby jego historia w żadnym momencie nie nudziła, choć wątki wojenno-polityczne do najbardziej wdzięcznych nie należą. Carnivia. Bluźnierstwo to przykład dobrej, przemyślanej prozy, od której trudno oderwać się choćby na chwilę. Dobrze opowiedziana historia, znakomity pomysł, ciekawie skonstruowani bohaterowie, świat, w którym bardzo łatwo się zatracić – to wszystko czyni powieść Holta wyjątkową i wyjątkowo dobrą. Niecierpliwie wypatruję kontynuacji…

Moja ocena: 8,5/10